این سند ارائه شده است یعنی چه

عبارت این سند ارائه شده است در فرآیند قضایی به این معنی است که شما باید اصل مدرک مهمی را که در دادخواست یا دفاعیات خود به آن استناد کرده اید، به دادگاه ارائه کنید. این کار برای اثبات صحت و اعتبار سند شما و اطمینان قاضی از محتوای آن ضروری است تا بتواند تصمیم درستی بگیرد و از حقوق شما به درستی دفاع شود.

تصور کن وارد یه دعوای حقوقی شدی، چه به عنوان کسی که شکایت می کنه (خواهان) و چه کسی که از خودش دفاع می کنه (خوانده). توی این دعوا، سند و مدرک حرف اول رو می زنه. اما آیا هر کاغذی که روش یه چیزی نوشته شده باشه، برای دادگاه کافیه؟ قطعاً نه! اینجا جاییه که مفهوم ارائه اصل سند به دادگاه میاد وسط و اهمیتش خیلی زیاد میشه. خیلی ها فکر می کنن همین که یه کپی از سندشون رو ضمیمه پرونده کنن کافیه، ولی داستان پیچیده تر از این حرفاست. این مقاله رو با هم می خونیم تا بفهمیم این سند ارائه شده است دقیقاً یعنی چی، چرا اینقدر مهمه، کی باید سند رو ارائه کنیم و اگه این کار رو انجام ندیم، چه بلایی سر پرونده مون میاد.

بیا اول ببینیم ارائه سند یعنی چی؟ (مفهوم و اهمیتش در دادگاه)

وقتی توی دادگاه از ارائه سند حرف می زنیم، منظورمون یه چیز خاصه و با صرفاً نشون دادن یا ضمیمه کردن یه کپی فرق داره. این یه مرحله خیلی مهم تو اثبات حرف های شماست و دادگاه برای اینکه بتونه به یک سند اعتماد کنه، به اصل اون نیاز داره.

از اشاره تا اصل: سند توی دادگاه چطور حرکت می کنه؟

ببین، جریان سند توی دادگاه چند تا مرحله داره که باید یکی یکی طی بشن:

1. استناد به سند: اول از همه، وقتی شما دادخواستی می نویسید یا لایحه ای به دادگاه میدید، به یه سند خاص اشاره می کنید و میگید آقا، من حرفم رو با این سند ثابت می کنم. این میشه استناد به سند.
2. ضمیمه کردن تصویر یا رونوشت: بعد از استناد، معمولاً شما یه کپی یا تصویر از اون سند رو ضمیمه دادخواست یا لایحه تون می کنید. این کار برای اطلاع اولیه دادگاه و طرف مقابل از محتوای سند شماست. الان دیگه دفاتر خدمات قضایی هم این کپی ها رو اسکن و ثبت می کنن.
3. ارائه اصل سند: و اما مرحله آخر و مهمترین بخش! اینجا جاییه که شما باید خودِ خودِ سند رو، یعنی اصلش رو، بیارید به دادگاه و نشون بدید. اینجاست که عبارت این سند ارائه شده است معنی پیدا می کنه.

پس، می بینید که صرفِ گفتن یا ضمیمه کردن کپی کافی نیست. باید اصلش رو هم رو کنید!

چرا اصل سند اینقدر مهمه؟

شاید بپرسی چرا اینقدر روی اصل سند تاکید میشه؟ خب، دلیلش واضحه:

• ارزش اثباتی: فقط اصل سنده که ارزش اثباتی کامل و واقعی رو داره. کپی و تصویر، هر چقدر هم که واضح باشه، نمی تونه جای اصل رو بگیره.
• لزوم احراز اصالت: دادگاه باید مطمئن باشه که سندی که شما ارائه دادید، جعلی نیست و دستکاری نشده. این کار فقط با بررسی اصل سند ممکنه. قاضی باید بتونه سند رو از نزدیک ببینه، جنس کاغذش رو حس کنه، مهر و امضاش رو چک کنه و اگه لازم شد، بفرسته کارشناسی. فکر کن یه نفر یه کپی از یه چک بده به دادگاه، خب چطور میشه فهمید که اون چک واقعاً صادر شده و جعلی نیست؟

یادت باشه، در دنیای حقوقی، فقط اصل سند کیمیا است که می تونه حرفت رو تمام و کمال به کرسی بنشونه.

فرق ارائه سند با گفتن یا کپی کردن چیه؟

خیلیا این مفاهیم رو با هم قاطی می کنن. بیاید فرق هاش رو یه بار برای همیشه روشن کنیم:

• صرفاً اشاره به سند: این یعنی شما توی لایحه تون می نویسید طبق قراردادی که بین ما منعقد شده… یا بر اساس رسید پرداخت مورخ فلان… این فقط اشاره است و هیچ اعتباری نداره، تا زمانی که سند رو ارائه نکنی.
• کپی یا تصویر سند (حتی برابر اصل): کپی یا تصویر سند، حتی اگه برابر اصل شده باشه، مثل یه پیش نمایش از سند اصلیه. این پیش نمایش در شرایط عادی به تنهایی برای اثبات حرف شما کافی نیست. اگه طرف مقابلت بهش اعتراض کنه یا بگه جعلیه، اون وقته که باید اصلش رو رو کنی. اگه این کار رو نکنی، اون کپی یا برابر اصل شده هیچ ارزشی نداره.

پس ارائه سند یعنی اینکه سند فیزیکی و اصلی در اختیار دادگاه قرار بگیره.

چه جور سندهایی رو باید ارائه کنیم؟

این تکلیف فقط برای یه نوع خاص از سند نیست و شامل همه اسنادی میشه که می خوای بهشون استناد کنی:

• اسناد رسمی: مثل سند مالکیت خونه، سند ازدواج، اسناد مربوط به شرکت ها که توی دفترخونه یا اداره ثبت تنظیم شدن. این اسناد اعتبار بالایی دارن، ولی باز هم در صورت لزوم، اصلشون باید ارائه بشه.
• اسناد عادی: این دسته شامل هر سندیه که رسمی نیست؛ مثل قراردادهای دستی، قولنامه ها، رسیدهای پولی، چک و سفته (که البته خودشون اعتبار خاص خودشون رو دارن ولی باز هم سند عادی محسوب میشن)، دست نوشته ها و هر چیزی که بین افراد عادی رد و بدل میشه. اهمیت ارائه اصل این اسناد حتی بیشتره، چون ممکنه به راحتی مورد انکار، تردید یا حتی جعل قرار بگیرن.

خلاصه اینکه، فرقی نمی کنه سندت رسمی باشه یا عادی، وقتی پای اثبات ادعا وسط میاد، آمادگی برای ارائه اصل سند به دادگاه رو داشته باش.

کی و تا کی باید سند رو به دادگاه بدیم؟ (تکالیف قانونی و مهلت ها)

حالا که فهمیدیم اصل سند چقدر مهمه، سوال بعدی اینه که کی باید این سند رو به دادگاه بدیم؟ آیا می تونیم هر وقت دلمون خواست، سندمون رو ببریم؟ معلومه که نه! قانون برای این موضوع مهلت های مشخصی تعیین کرده تا پرونده ها کش نیان و رسیدگی ها منظم باشه.

وظیفه اصلی: هم خواهان، هم خوانده!

تکلیف ارائه اصل سند به دادگاه فقط برای خواهان نیست؛ هم خواهان و هم خوانده باید این کار رو انجام بدن:

• خواهان: وقتی خواهان دادخواست میده، باید کپی یا تصویر اسنادش رو ضمیمه کنه. اما بعداً، مخصوصاً اگه طرف مقابل به سندش اعتراض کنه، باید اصلش رو هم به دادگاه نشون بده.
• خوانده: اگه خوانده برای دفاع از خودش به سندی استناد می کنه، مثلاً یه رسید پرداخت، یا یه قرارداد، باید اصل اون سند رو توی دادگاه حاضر کنه تا دادگاه بتونه بهش استناد کنه و دفاعیاتش رو قوی ببینه.

این یه وظیفه دوطرفه است که برای شفافیت و عدالت در دادرسی لازمه.

مهلت های طلایی برای ارائه اصل سند

قانون گذار برای اینکه نظم توی دادگاه حفظ بشه و کسی الکی وقت دادرسی رو نگیره، یه سری مهلت برای ارائه اصل سند در دادگاه تعیین کرده:

1. قاعده کلی: تا پایان جلسه اول دادرسی (بر اساس ماده 96 قانون آیین دادرسی مدنی): معمولاً اگه شما به سندی استناد کردید و طرف مقابل به اون سند شک کرد، مثلاً گفت من این سند رو قبول ندارم (انکار) یا من از این امضا خبر ندارم (تردید)، شما باید تا آخر اولین جلسه دادگاه، اصل سند رو ارائه بدی. اگه ندی، ممکنه سنده از اعتبارساقط بشه و دیگه نتونی بهش استناد کنی.
2. در صورت اظهار انکار یا تردید: همونطور که بالا گفتیم، اگه سندت عادی باشه و طرف مقابل بهش انکار یا تردید کنه، طبق ماده 96 قانون آیین دادرسی مدنی، تا پایان جلسه اول دادرسی فرصت داری اصل سند رو نشون بدی.
3. در صورت ادعای جعل: ظرف ده روز از تاریخ ابلاغ ادعای جعل (ماده 220 قانون آیین دادرسی مدنی): اگه طرف مقابل ادعا کنه که سندت جعلیه، داستان یکم فرق می کنه. تو این حالت، از تاریخی که ادعای جعل بهت ابلاغ میشه، 10 روز وقت داری که اصل سند رو به دادگاه ارائه کنی. این مهلت رو جدی بگیر، چون اگه از دستش بدی، دیگه کار سختی در پیش داری.

پس، حواست به این مهلت ها باشه؛ بی توجهی بهشون می تونه حسابی دردسرساز بشه.

میشه برای ارائه سند بیشتر وقت خواست؟ (شرایطش چیه؟)

حالا شاید بپرسی، اگه به هر دلیلی نتونستم تو این مهلت ها سند رو ارائه کنم، دادگاه به من فرصت دوباره میده؟ خب، گاهی وقتا بله. قانون گذار یه سری استثنائات و شرایطی رو برای درخواست مهلت اضافی برای ارائه سند پیش بینی کرده:

• مواردی که خوانده به دلیل کمبود وقت نتواند سند را ارائه کند (ماده 96 قانون آیین دادرسی مدنی): فرض کن خوانده هستی و دادخواست خیلی دیر به دستت رسیده و فرصت کافی برای آماده کردن اصل سند رو نداشتی. تو این شرایط می تونی از دادگاه درخواست مهلت کنی.
• مواردی که خواهان برای دفاع از دلایل خوانده به اصول اسناد نیاز دارد (ماده 97 قانون آیین دادرسی مدنی): ممکنه خوانده یه سندی رو ارائه کنه که خواهان برای دفاع از خودش و رد اون سند، به اصل سندهای خودش نیاز داشته باشه و اونها رو همون موقع همراه نداشته باشه. اینجا خواهان می تونه مهلت بخواد.
• عدم دسترسی وکیل یا نماینده قانونی به اصل سند (تبصره ماده 220 قانون آیین دادرسی مدنی): وکیل ها گاهی به خاطر اینکه موکلشون دسترسی به اصل سند نداره یا سفر کرده، نمی تونن سند رو به موقع ارائه کنن. قانون این مورد رو هم در نظر گرفته و به وکیل یا نماینده اجازه میده که برای ارائه اصل سند به دادگاه، درخواست مهلت کنه.

البته، این درخواست مهلت باید با دلیل موجه باشه و الکی دادگاه وقتش رو تلف نمی کنه. پس هر وقت درخواستی برای مهلت بیشتر داری، دلیل محکمی برایش آماده کن.

اگه اصل سند رو ندی، چی میشه؟ (پیامدهای قانونی)

خب، تا اینجا فهمیدیم که ارائه اصل سند چقدر مهمه و چه مهلت هایی داره. حالا بیاید ببینیم اگه به هر دلیلی نتونیم یا نخوایم اصل سندمون رو به دادگاه بدیم، چه عواقب سنگینی در انتظارمونه. این ضمانت اجراها شوخی بردار نیستن و می تونن کل پرونده رو تحت تاثیر قرار بدن.

برای خواهان: دادخواستت باطل میشه!

اگه شما به عنوان خواهان، به سندی استناد کرده باشی و طرف مقابل بهش اعتراض کنه (انکار، تردید یا جعل) و شما توی مهلت قانونی نتونی اصل سند رو به دادگاه ارائه بدی، ممکنه با خطر بزرگی روبرو بشی: ابطال دادخواست! داستان چیه؟

وقتی سندی که شما روی اون حساب باز کردی، از مدارک اثبات دعوات حذف بشه و دیگه هیچ مدرک محکم دیگه ای نداشته باشی، دادگاه چاره ای نداره جز اینکه حکم به ابطال دادخواستت بده. این یعنی تمام زحمت هایی که برای تنظیم دادخواست و پیگیری پرونده کشیدی، به باد میره و عملاً دعوات رو باختی.

البته، اگه علاوه بر اون سند، دلایل محکمه پسند دیگه ای مثل شهادت شهود، اقرار طرف مقابل یا سوگند داشته باشی، ممکنه ابطال نشه، ولی ریسکش خیلی بالاست.

برای خوانده: ممکنه محکوم بشی!

حالا فرض کنیم شما خوانده هستی و برای دفاع از خودت یا رد ادعاهای خواهان، به یه سری اسناد استناد کردی. اگه توی مهلت قانونی اصل سند دفاعیاتت رو به دادگاه ارائه ندی، چی میشه؟

دادگاه اون سند رو از مدارک دفاعی تو حذف می کنه. اگه این سند، تنها یا اصلی ترین دلیل دفاعی تو باشه و نتونی با دلیل دیگه ای حرفات رو ثابت کنی، احتمال صدور رأی محکومیت علیه تو خیلی زیاده. این یعنی دادگاه حق رو به خواهان میده و تو محکوم میشی. پس، حواست به مدارک دفاعیاتت باشه که سر بزنگاه، دستت خالی نمونه.

سنده دیگه ارزشی نداره! (حذف سند از عداد دلایل اثبات دعوا)

یکی از مهم ترین و عمومی ترین پیامدهای عدم ارائه اصل سند، اینه که اون سند دیگه از لیست دلایل اثبات دعوا حذف میشه و هیچ اعتبار اثباتی نداره. انگار که اصلاً چنین سندی وجود خارجی نداشته. این یعنی حتی اگه سندت واقعاً هم درست و معتبر باشه، چون اصلش رو ارائه نکردی، دادگاه نمی تونه بهش استناد کنه و ازت دفاع کنه.

فرق ناتوانی در ارائه با امتناع از ارائه و تاثیر آن بر تصمیم دادگاه

یه نکته ظریف و مهم اینجا وجود داره: فرق هست بین اینکه نتونی سند رو ارائه کنی (مثلاً گم شده، سوخته، یا دست شخص ثالثه و بهش دسترسی نداری) با اینکه نخوای و عمداً از ارائه اون خودداری کنی.

• اگه واقعاً ناتوان در ارائه سند باشی و بتونی دلیل موجه و محکمه پسندی برای این ناتوانی بیاری، مثلاً مدارکی نشون بدی که سندی گم شده یا تلف شده، دادگاه ممکنه باهات همکاری کنه، مهلت بده یا از دلایل دیگه (مثل شهادت شهود یا قرائن) برای اثبات حرفت استفاده کنه.
• اما اگه دادگاه تشخیص بده که تو از ارائه سند امتناع می کنی و عمداً سند رو نگه داشتی، این حرکت می تونه به ضررت تموم بشه. دادگاه ممکنه این رو یه قرینه بر عدم صحت ادعای تو بدونه و حکم رو به ضررت صادر کنه.

پس، اگه سندت رو نداری یا نمی تونی ارائه کنی، حتماً دلایلت رو محکم و مستند به دادگاه ارائه کن.

وقتی سند یه جای دیگه است: موارد خاص و استثناها

همیشه که سند توی جیب خودمون نیست! گاهی ممکنه سند مهمی که می خوایم بهش استناد کنیم، دست طرف مقابل باشه، یا دست یه نفر سوم، یا حتی گم شده باشه. توی این شرایط خاص، قانون راهکارهایی رو پیش بینی کرده که بیاید با هم بررسی کنیم.

سند دست طرف مقابل باشه: سندت رو رو کن! (درخواست ابراز سند)

یه وقتایی پیش میاد که سند اصلی، بجای اینکه دست تو باشه، دست طرف مقابل پرونده ات (خواهان یا خوانده) هست. تو این جور مواقع، قانون دستت رو خالی نذاشته و راه حل نشونت داده:

• ماده 209 قانون آیین دادرسی مدنی: اگه اعتراف کرد و نداد: این ماده میگه اگه سند معینی که مدرک ادعا یا دفاع توئه، دست طرف مقابل باشه، می تونی از دادگاه بخوای که اون سند رو رو کنه. حالا اگه طرف مقابل اعتراف کرد که سند پیشش هست، ولی از رو کردنش خودداری کرد، دادگاه می تونه این کارش رو قرینه ای مثبته (یعنی یه نشونه برای اثبات حرف تو) بدونه. البته، این فقط یه قرینه است و به تنهایی نمیشه باهاش حکم داد، ولی وزن پرونده رو به سمت تو سنگین تر می کنه.
• ماده 208 قانون آیین دادرسی مدنی: رجوع به سند دیگه: گاهی اوقات یه سند رو ارائه می کنی، ولی توی اون سند به سند دیگه ای اشاره شده که اون هم مربوط به پرونده است. تو این حالت، می تونی از دادگاه بخوای که اون سند دوم هم ارائه بشه. مثلاً یه چکی ارائه شده که توش به یه قرارداد خاص اشاره شده. اگه طرف مقابل بگه اون قرارداد فسخ شده، دادگاه می تونه ازش بخواد که اصل قرارداد رو هم بیاره.
• موارد ویژه: تکلیف بازرگانان به ابراز دفاتر تجاری (ماده 210 قانون آیین دادرسی مدنی): اگه یکی از طرفین بازرگان باشه و به دفاتر تجاری طرف دیگه استناد بشه، دادگاه می تونه اون دفاتر رو بخواد. بازرگان نمی تونه به بهونه نداشتن دفتر، از ارائه اون خودداری کنه، مگر اینکه ثابت کنه دفترش گم شده یا تلف شده. اگه ثابت نکنه و دفاتر رو هم نده، این خودش می تونه قرینه ای برای اثبات حرف طرف مقابل باشه.
• موارد ویژه: تکلیف ادارات دولتی و موسسات عمومی به ارسال اسناد (ماده 212 قانون آیین دادرسی مدنی): حتی اگه سند مورد نیاز، تو دست یه اداره دولتی، بانک، شهرداری یا موسسه عمومی باشه، دادگاه می تونه به صورت کتبی از اونها بخواد که رونوشت یا اطلاعات لازم رو توی یه مهلت مشخص بفرستن.

پس، اگه سندت دست طرف مقابله، نگران نباش! قانون راهش رو نشونت داده.

سند دست یه نفر سومی باشه: چجوری بگیریمش؟

حالا فرض کن سند اصلی، نه دست توئه، نه دست طرف مقابل، بلکه دست یه نفر سومی هست که اصلاً تو دعوا دخالتی نداره. تو این شرایط، چاره چیه؟

مراحلش تقریباً شبیه به حالتیه که سند دست طرف مقابله. تو باید به دادگاه اعلام کنی که سند مورد نظرت پیش چه کسیه و چرا برای اثبات حرفت لازمه. دادگاه بعد از بررسی، می تونه اون شخص ثالث رو به دادگاه احضار کنه و ازش بخواد که سند رو ارائه بده. اگه اون شخص هم از ارائه سند خودداری کنه، دادگاه می تونه تصمیمات لازم رو برای گرفتن سند بگیره.

کپی و کپی برابر اصل: به درد دادگاه می خورن؟

اینجا یه سوال اساسی پیش میاد که خیلیا رو گیج می کنه: بالاخره کپی یا کپی برابر اصل، تو دادگاه اعتبار داره یا نه؟

• اعتبار کپی های عادی و فاقد تایید: اگه شما یه کپی معمولی از یه سند رو به دادگاه بدی که هیچ مهر یا تاییدی نداره، این کپی هیچ ارزش اثباتی نداره. دادگاه نمی تونه بهش استناد کنه و حتماً باید اصل سند رو ارائه بدی.
• اعتبار کپی های برابر اصل شده: کپی برابر اصل یه وضعیت بینابینی داره. اگه کپی سندت توسط یه مرجع معتبر (مثل دفترخونه ای که سند رو تنظیم کرده یا خود دادگاه) برابر اصل شده باشه، تا یه حدی اعتبار داره. یعنی تو مرحله اول دادگاه ممکنه اون رو بپذیره.
• تاکید بر ضرورت ارائه اصل در صورت انکار/تردید/جعل، حتی برای کپی برابر اصل: اما یادت باشه، اگه طرف مقابلت به همین کپی برابر اصل شده هم اعتراض کنه (انکار، تردید یا جعل)، دیگه کاری از دست کپی برنمیاد! اون وقته که باز هم مجبور میشی اصل سند رو به دادگاه ارائه کنی. اگه نکنی، اعتبار اون کپی برابر اصل هم از بین میره.

پس، کپی برابر اصل مثل یه عبور موقت می مونه، ولی اگه داستان جدی شد، باید اصلش رو داشته باشی.

سند گم شده یا تلف شده: چیکار کنیم؟

یکی از بدترین اتفاقات اینه که سند اصلی ات گم بشه یا خدایی نکرده تو یه حادثه ای مثل آتش سوزی از بین بره. تو این وضعیت چاره چیه؟

• چه اقداماتی باید انجام داد؟ اول از همه، سعی کن مدرکی دال بر گم شدن یا تلف شدن سندت داشته باشی، مثلاً اگه آتش سوزی شده، گزارش آتش نشانی یا اگه سرقت شده، گزارش پلیس.
• استعلام: اگه سندت رسمی بوده (مثل سند خونه)، سریع برو اداره ثبت و درخواست کپی مجدد یا المثنی بده. اگه چک یا سفته بوده، از بانک یا صادرکننده استعلام بگیر.
• شهادت شهود: اگه هیچ راهی برای بازیابی سند نیست، می تونی از شهادت شهود استفاده کنی. افرادی که شاهد وجود و محتوای سند بودن، می تونن تو دادگاه شهادت بدن.
• قرائن و امارات: دادگاه ممکنه با بررسی سایر مدارک، نامه ها، پیامک ها یا هر نشونه دیگه ای که وجود سند رو تایید می کنه، به وجود اون پی ببره.

با این حال، حتی اگه سندت گم شده، نهایت تلاشت رو بکن تا وجود و محتوای اون رو با مدارک جایگزین یا شواهد دیگه ثابت کنی.

ابلاغیه رفع نقص عدم ارائه اصول مستندات: یه فرصت دوباره!

گاهی اوقات، دادگاه به جای اینکه پرونده رو فوراً به ضرر شما ببنده یا دادخواستت رو باطل کنه، بهت یه فرصت دیگه میده. این فرصت رو بهش میگن ابلاغیه رفع نقص عدم ارائه اصول مستندات. این ابلاغیه مثل یه زنگ هشداره که میگه: فلانی! سریع تر نقص پرونده ات رو برطرف کن و سند اصلی رو بیار!

رفع نقص در مرحله ثبت دادخواست (از سوی مدیر دفتر)

همون اول کاری، وقتی دادخواستی رو تو دفاتر خدمات قضایی ثبت می کنی، اگه مدارکت کامل نباشه یا کپی ها برابر اصل نشده باشن، ممکنه مدیر دفتر دادگاه بهت گیر بده. تو این شرایط، یه ابلاغیه رفع نقص دادخواست برات میاد. تو این ابلاغیه معمولاً بهت سه روز وقت میدن تا مدارکت رو تکمیل کنی و کپی های برابر اصل شده یا حتی اصل سند رو (اگه لازم باشه) ارائه بدی. اگه به این ابلاغیه بی توجهی کنی و نقص رو برطرف نکنی، دادگاه می تونه قرار رد دادخواست رو صادر کنه. این قرار رو میشه اعتراض کرد، ولی خب چه کاریه؟ از همون اول حواست رو جمع کن.

رفع نقص در جریان رسیدگی (از سوی دادگاه)

حتی اگه از مرحله اول هم رد شدی، ممکن هست تو جریان رسیدگی پرونده، نیاز به ارائه اصل سند به دادگاه پیش بیاد و تو اون رو نداشته باشی. مثلاً توی جلسه اول دادرسی، طرف مقابل به سندت اعتراض می کنه و تو اصلش رو همراه نداری. تو این شرایط، دادگاه (اگه دلایل موجهی داشته باشی)، می تونه بهت مهلت بده تا نقص رو برطرف کنی. این مهلت معمولاً برای کشف حقیقت و رعایت انصاف در دادرسی داده میشه. مواردی که معمولاً دادگاه مهلت میده:

• طرف مقابل سند رو انکار یا تردید کرده و تو برای ارائه اصل سند به زمان نیاز داری.
• ادعای جعل مطرح شده و تو برای آوردن اصل سند، باید از جایی دیگه سند رو پیدا کنی.
• سند نزد شخص ثالثه و باید طی فرآیند قانونی، اون رو به دادگاه برسونی.

مهم اینه که از این فرصت به نحو احسن استفاده کنی و سریعاً برای ارائه اصل سند اقدام کنی.

جدی گرفتن ابلاغیه رفع نقص: عواقب بی توجهی

این ابلاغیه ها رو دست کم نگیر! ابلاغیه رفع نقص عدم ارائه اصول مستندات نه فقط یه فرصت برای حفظ پرونده ات، بلکه آخرین زنگ هشداره قبل از اینکه سندت از لیست دلایل حذف بشه یا حتی دادخواستت باطل بشه. بی توجهی به این ابلاغیه یعنی خودت با دست خودت، پرونده ات رو به خطر انداختی.

پس، اگه ابلاغیه رفع نقص گرفتی، فوراً با یه وکیل یا مشاور حقوقی مجرب صحبت کن و برای آماده سازی و ارائه اصل سند به دادگاه، سریعاً اقدام کن. تعلل در این مرحله، می تونه تمام زحماتت رو به هدر بده و به ضررت تموم بشه.

نتیجه گیری

دیدیم که عبارت این سند ارائه شده است چقدر تو فرآیند قضایی مهمه و نشون میده که تو باید اصل سندت رو به دادگاه تحویل بدی. این کار برای اثبات حقانیت تو و جلوگیری از هرگونه سوءاستفاده احتمالی ضروریه. ارائه اصل سند به دادگاه و رعایت دقیق مهلت های قانونی که تو این مقاله بررسی کردیم، از مهم ترین وظایف تو به عنوان خواهان یا خوانده دعواست.

بی توجهی به این موضوع، می تونه عواقب سنگینی مثل ابطال دادخواست، حذف سند از عداد دلایل و حتی محکومیت رو برات به همراه داشته باشه. پس، اگه تو یه پرونده حقوقی درگیر شدی، حتماً با مواد قانونی آیین دادرسی مدنی، مخصوصاً مواد 96 و 220، آشنا باش و مهم تر از اون، از یه وکیل یا مشاور حقوقی باتجربه کمک بگیر. اونها می تونن تو رو تو این مسیر پر پیچ و خم راهنمایی کنن تا حقوق تو تضییع نشه و به نتیجه دلخواهت برسی. درک صحیح این موضوع و پیامدهاش، کلید موفقیت تو خیلی از دعواهای حقوقیه.