داستان واقعیِ چهره ترسناک ظاهرشده در اینترنت

غزال زیاری: او در جایی در بیرون و در جهان موازی احتمالات در کمین ماست. تنها کاری که باید برای به وجود آوردن او انجام دهید این است که دستور درست را در یک تولیدکننده تصویر هوش مصنوعی تایپ کنید. دقیقاً مثل یک طلسم دیجیتالی که واردکردن کلمات کافی است تا چهره وهم آلود زنی میان سال با نگاهی خالی و اخمی آزاردهنده پدیدار شود. نام او Loab است (که Lobe تلفظ می شود) و توسط هنرمندی سوئدی که در توییتر با نام Supercomposite شناخته می شود کشف شد!

سوپرکامپوزیت جزو اولین موج سازندگان مدرنی بود که توانایی هوش مصنوعی در تبدیل متن به تصویر را کشف کرد. در سال ۲۰۲۲ و درحالی که مشغول آزمایش با اعلان های منفی (که از الگوریتم های یادگیری ماشینی می خواهند نقطه مقابل چیزی را بیابند) بود به طور تصادفی با چهره ای ترسناک مواجه شد. او وقتی همان دستور را دوباره اجرا کرد دوباره چهره همین زن در کنار کلمه “Loab” پدیدار شد.

سوپرکامپوزیت در سپتامبر ۲۰۲۲ در مورد کشف لواب در توییتر مطلبی نوشت: «هوش مصنوعی چهره او را راحت تر از بسیاری از افراد مشهور بازتولید کرد. حضور او پایدار است و هر تصویری را که لمس می کند تسخیر می کند. این یک داستان ترسناک واقعی است و واقعاً هم ترسناک است.»

با چنین قلابی تعجب آور نیست که Loab طوفانی در اینترنت به پا کرده باشد. حالا تصویر این زن مرموز آن قدر به شهرت رسیده که حتی یک صفحه مخصوص ویکی پدیا دارد.

رمز و رازهای لواب

بخشی از رمز و راز لواب در آن چیزی نهفته است که آن را نمایندگی می کند. فیگور لواب به نوعی «ترونی» (نوعی هنر از عصر طلایی هلند که در بیان یک چهره مبالغه می کند) تبدیل شده است؛ صورتی که نه تنها نشانگر یک شخص بلکه نشان دهنده یک ایده است.

تصویر لواب کمی وحشتناک تر از مثلاً موضوع ترونی معروف تری با عنوان Girl With A Pearl Earring است.

سوپرکامپوزیت در طول این مدت صدها چهره را با استفاده از هوش مصنوعی ساخت که برخی از آن ها آن قدر ترسناک بودند که هنرمند تصمیم گرفت آن ها را به صورت عمومی به اشتراک نگذارد. او دراین باره نوشت: «لواب جزیره ای نوظهور در فضای پنهان است که نمی دانیم چگونه با جستجوهای متنی آن را پیدا کنیم. او دیر یا زود همه را پیدا می کند. فقط باید بدانید کجا را جستجو کنید.»

حتی زمانی که گونه های قرمز یا دیگر ویژگی های مهم او ناپدید می شوند ویژگی های تصویرش غیرقابل انکار است. او تصاویر را تسخیر می کند در طول نسل ها ادامه می یابد؛ چون هوش مصنوعی به راحتی نسبت به چهره او بهینه می شود.

لواب توجه جهانیان را فراتر از ویژگی های کابوس وارش به خود جلب کرده؛ این زن وهم آور که از ورطه به واسطه چیزی که سوپرکامپوزیت آن را “حادثه آماری اضطراری” می نامد بیرون کشیده شده دوران جدیدی از خلاقیت را نشان می دهد که ممکن است برای آن آماده باشیم یا نباشیم.

برندان مورفی عکاس و مدرس رسانه های دیجیتال در دانشگاه مرکزی کوئینزلند بیشتر اوقات فراغتش را صرف فکر کردن در مورد آینده هوش مصنوعی و نمونه برداری از تولیدکنندگان تصویر و متن می کند.

در شرایطی که تکنولوژی این روزها در حال انفجار است مورفی بر این باور است که دنیای هنر به سمت یک تغییر پارادایم پیش می رود؛ دقیقاً مثل زمانی که عکاسی در اوایل دهه ۱۸۰۰ وارد صحنه شد.

امروزه وقتی مورفی از هوش مصنوعی برای خلق هنر استفاده می کند آن را مثل عکاسی از منظره پرسه در یک مکان و جستجوی چیزهای جالب برای عکاسی در نظر می گیرد؛ اما در این مورد خاص منظره ای که او در حال کاوش است نوعی جهان موازی هنر بشری است.

به هرحال مولدهای هوش مصنوعی بر روی دانش فرهنگ و سنت های هنری انسانی آموزش دیده اند؛ بدین معنا که ما می توانستیم هر کاری را که آن ها خلق می کنند انجام دهیم.

این احتمالات محقق نشده حالا در اختیار مردم است و مورفی و سوپرکامپوزیت جزو اولین کسانی هستند که به سراغ این موضوع رفته اند. مورفی در سال ۲۰۲۲ دراین باره گفته بود: «چیزهایی وجود دارد که شما می بینید و به آن علاقه مند می شوید و واقعاً می خواهید به آن سمت بروید. هیچ دلیلی برای ورود به این مسیرها وجود ندارد. احتمالاً دلایل خیلی خوبی هم هست که چرا مردم هرگز سراغ این مسیرها نرفته اند؛ چرا که احتمالاً هرگز کسی را تحت تأثیر قرار نخواهد داد و یا درآمدی نخواهد داشت.»

اما این بدان معنا نیست که استفاده از هوش مصنوعی برای خلق هنر بیهوده باشد. مورفی دراین باره توضیح داد که هوش مصنوعی ابزاری است که هنرمندان می توانند از آن برای پیشبرد فعالیت های هنری شان استفاده کنند و هرچند وقت یک بار شخصیتی گران بها مانند لواب از ورطه بیرون می آید.

لواب فقط یک فن آوری نیست

او درمورد لواب گفت: «فکر می کنم چیزی که در مورد Loab وجود دارد داستان فوق العاده ای است. این فقط فن آوری نیست و هدف این است که ببینیم که چه چیزی فن آوری را پیش می برد و به امکان فناوری نگریسته می شود؛ ازنظر من این عالی و یک اثر هنری معتبر است؛ به مراتب معتبرتر از ساختن یک تصویر هوش مصنوعی خاص.»

آن پلوین جامعه شناس دیجیتالی در موسسه اینترنت آکسفورد که در مورد تأثیر بالقوه یادگیری ماشینی بر کار خلاق تحقیق می کند دیدگاه مشابهی دارد. او در این رابطه گفت: «مدل های هوش مصنوعی می توانند به روش های غیرمنتظره ای توجه را به یک عامل کاملاً ناشناخته در سبک خاصی از نقاشی جلب کنند؛ اما مدل های یادگیری ماشینی مستقل نیستند. آن ها به تنهایی حرکات هنری جدیدی خلق نمی کنند.»

مورفی و دیگر کارشناسان هنری تردید دارند که هوش مصنوعی شاید خلاقیت انسان به طور کامل از بین نبرد اما تا حدودی آن را تحت تأثیر قرار خواهد داد. درهرحال هنر تنها زمانی وجود دارد که انسان ها برای آن ارزش قائل شوند و ما به عنوان یک گونه تمایل داریم نسبت به توانایی های خود بسیار مغرضانه رفتار کنیم.

مورفی معتقد است که در آینده آثار هنری تولیدشده توسط هوش مصنوعی ممکن است ما را ترغیب کنند تا سنت های هنری را زیر سؤال ببریم و واکنش های احساسی خود را نسبت به تصاویر بررسی کنیم؛ اما ما در حال ورود به دنیایی هستیم که در آن بسیاری از خدمات نوشتن و نقاشی ممکن است غیرقابل تصور شده و مشاغل بسیاری از نویسندگان تصویرگران طراحان و عکاسان از بین برود.

نگرانی از ورود هوش مصنوعی به دنیای هنر

انفجار هنر تولیدشده توسط هوش مصنوعی در ماه های اخیر نگرانی هایی را ایجاد کرده است؛ چراکه الگوریتم ها با تکرار سبک های متمایز هنرمندان درحال کنار گذاشتن هنرمندان هستند.

بدون شک بهترین هنرمندان انسانی به رقابت با هوش مصنوعی ادامه خواهند داد و مورفی براین باور است که هنرمندانی که به وجوه انسانی خود تکیه کنند بیشترین موفقیت را در آینده خواهند داشت.

این روزها بیش از هرزمان دیگری چهره عمومی و هویت ملموس برای هنرمندان حیاتی است. مورفی دراین باره گفت: «صرف نظر از اینکه اپلیکیشن هایی مثل Lensa چطور شیوه ساخت هنر را تغییر می دهند شخصیت هنرمند همچنان یک زمینه مهم برای کار آن هاست.»

ChatGPT (تولیدکننده متن مبتنی بر هوش مصنوعی) در نوامبر ۲۰۲۲ با موتوری بر اساس ارزیابی احتمال کلمات خاصی که در یک بلوک متن دنبال می شوند به طور عمومی منتشر شد و بی شباهت به نسخه سوپرشارژ شده از ویژگی متن پیشگویانه تلفن شما نیست.

حالا به نظر می رسد که در لواب هم مثل چت جی پی تی در پاسخ های برنامه که مرزهای دانش و خلاقیت انسان را آزمایش می کند حضور شبح گونه ای وجود داشته باشد.

مسئولیت قضاوت بر عهده ماست. وقتی از هوش مصنوعی سؤال شد که هوش مصنوعی چگونه هنر را تغییر می دهد او هم با مورفی موافق است.

«هوش مصنوعی شیوه خلق درک و تجربه هنر را تغییر می دهد. الگوریتم های هوش مصنوعی می توانند برای تولید اشکال بدیع هنر مانند موسیقی شعر و هنرهای بصری استفاده شوند. این الگوریتم ها همچنین می توانند برای تحلیل و تفسیرهای موجود استفاده شوند. علاوه بر این در آثار هنری به روش های جدید و جالب از فناوری هوش مصنوعی برای ایجاد اینستالیشن ها و اجراهای هنری تعاملی استفاده می شود که می توانند به طور هم زمان به بینندگان پاسخ دهند و با آن ها تعامل داشته باشند.»

آنچه مسلم است این است که مرزهای تمرین هنری در حال گسترش است و لواب تازه شروع کار است.

منبع: sciencealert

۵۸۳۲۱