اگر سینما متعلق به یک قشر خاص باشد، کسی حاضر نیست برای ساخت فیلم های دیگر هزینه کند/ پس از سال ها «گنج قارون» پر فروش ترین فیلم سینمای ایران است

اگر بخواهی مشکلات موجود در سینما را بشماریم قطعا تعداد آن بیش تر انگشتان دو دست می شود اما یکی از مهم ترین موضوعاتی که همواره مطرح می شود و حتی عباس رافعی در مطلبی با عنوان «با ترویج فیلم های کمدی به سینمای ایران خیانت کردند» بحران اصلی سینما را عدم توازان در اکران فیلم ها دانست و بر این باور بو که اکران بیش از حد فیلم های کمدی آسیب جدی به سینما وارد کرده است. اما آیا بحران اصلی سینما ما فقط همین مورد است یا موارد دیگریی هم در کنار آن وجود دارد تا رائد فریدزاده رییس سازمان سینمایی به آن ها رسیدگی کند؟ برای پاسخ به این پرسش به گفت وگو با خسرو دهقان منتقد سینما پرداختیم که در ادامه می خوانید.

آیا بحران اصلی سینمای ما موضوع عدم توازن بین در اکران گیشه است؟

نکته این است که تصمیم گیری درباره این موضوع بر عهده تماشاگر است.

حتی اگر فیلم های دیگر هم اکران شود چنین اتفاقی رخ نمی دهد؟

خیر به این خاطر که اگر مخاطب عادی قرار بود در تصمیم گیری درباره این ماجرا نقش داشته باشد باید تیراژ کتاب ها ۱۴ میلیون بود نه ۲۵۰ دانه. پس تماشاگر عادی قرار است زندگی عادی خودش را داشته باشد تماشاگر روشنفکر هم زندگی روشنفکرانه خودش را دنبال می کند در تاریخ سینمای جهان هم همین گونه است هرکسی زندگی خودش را دارد.

رییس سازمان سینمایی فعلی باید سینما را به جریان بیندازد بگذارید یک مثال ساده بزنم شما اگر بقالی داشته باشید همه نوع جنسی در آن می ریزید و در آن را باز می کنید تا هرکسی هرچه می خواهد را بخرد سینما هم همین است این در را باز کنید و امکان ساخت بدهید و هرکس فیلم مورد علاقه خودش را می بیند.

در واقع باید امکان به وجود بیاورد تا مخاطبین مختلف فیلم محبوبشان را پیدا کنند نه اینکه سلیقه بسازند.

وجود ممیزی و سانسور تا چه میزان روی وضعیت سینما تاثیر گذاشته و تبدیل به یک بحران شده است؟

مسئله ممیزی ها هم همواره در سینما وجود دارد اگر رییس سازمان سینمایی بتواند آن را محدودتر کنند اوضاع رو به راه تر می شود و هنرمندان آزادانه تر می توانند فیلم بسازند.

آیا این ممیزی ها در طول تاریخ سینما روی تغییر ذائقه مخاطبان تاثیر گذاشته است؟ 

بله تاثیر گذاشته اما روند کندی را طی کرده است چون به هر حال تماشاگر فیلم خودش را تماشا می کند اگر در طول تاریخ سینمای ایران فروش فیلم ها را بررسی کنیم پس از سال ها همچنان «گنج قارون» پر فروش ترین فیلم تاریخ سینمای ایران است.

بیشتر بخوانید:

رییس سازمان سینمایی مسیر شکست خورده را ادامه ندهد

داریوش مهرجویی از زمان خودش جلوتر بود

سال هاست زنگ خطر برای کودکان به صدا درآمده است/ وضعیت سینمای کودکان بحرانی است

واقعا ارزش یک فیلم را چه چیزی مشخص می کند؟ اثر گذاری که روی جامعه دارد یا میزان فروش و آورده مالی که برای گیشه سینما دارد؟

هر دو اما این نکته را هم در نظر داشته باشید که تاثیرگذاری روی فرهنگ و سلیقه خیلی کند آرام و غیر مستقیم است.

کاری که آقای فریدزاده باید انجام دهند این است که به مسئله سانسور توجه کنند سینما را به جریان بیندازند و کاری کنند که تمام صنوف صاحب شغل شوند وقتی یک عده خاص کار می کنند همان تیم هم همیشه کار دارند و باقی افراد می مانند.

شما وقتی می خواهید شعر بنویسید با یک قلم و کاغذ امور پیش می رود اما برای ساخت یک فیلم دست کم به ۱۵ میلیارد تومان پول نیاز است نکته هم این است اگر سینما برای همه نباشد و متعلق به یک قشر خاص باشد کسی حاضر نیست برای ساخت فیلم های دیگر هزینه کند. 

اکنون نهادهای سرمایه گذار مثل فارابی حضور دارند عملکرد آن ها را چگونه ارزیابی می کنید؟

روزگاری خوب بود اما الان تاثیر آن ها حتی به زیر صفر رسیده است. سینما خرج دارد و دولت هم باید حمایت کند و تهیه کننده دولتی سودای سو استفاده نداشته باشد تا وضعیت کمی بهتر شود.

آقای فریدزاده اگر به همین نکات توجه کند می تواند اندکی وضع سینما را بهبود بخشد.

۲۴۵۲۴۵