شناسایی فرصت قانونی برای تامین زیرساخت های پارک های فناوری توسط پارک فناوری پردیس

رییس پارک فناوری پردیس از شناسایی فرصت قانونی برای تامین زیرساخت های پارک های فناوری توسط پارک فناوری پردیس خبر داد.

به گزارش خبرگزاری علم وفناوری فیچینو، مهدی صفاری نیا؛ رییس پارک فناوری پردیس در نشست قانون گذاری اینوتکس که توسط مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی برگزار شد، با اشاره به تجربه قانون گذاری دانش بنیان در پارک فناوری پردیس گفت: قانون مالیات بر ارزش افزوده شرکت های دانش بنیان، جزو تجربه های مستقیم پارک فناوری پردیس در حوزه قانون گذاری بود که بر اساس تجربیات پارک و همکاری با شرکت های عضو به نتیجه رسید.

وی افزود: یکی از مشکلاتی که در پارک های علم و فناوری خصوصاً پارک های بزرگ در کشور وجود دارد، تامین زیرساخت های شهری پارک و فضاهای فناوری از جمله آب، برق و گاز و فضای سبز است. به گونه ای که تامین این زیرساخت ها، مقدمه حضور و فعالیت شرکت های دانش بنیان در پارک ها است.

صفاری نیا گفت: از سوی دیگر بودجه کل پارک های علم و فناوری کشور، کمتر از بودجه تنها یکی از دانشگاه های بزرگ تهران است و تامین هزینه برای ایجاد زیرساخت های لازم از مشکلاتی است که پارک ها با آن مواجه هستند. از سویی شهرداری ها نیز خدماتی به پارک های بزرگ ارایه نمی کنند و حل مشکلات زیرساختی بر عهده خود پارک ها هستند.

رییس پارک فناوری پردیس در ادامه با اشاره به ظرفیت قانونی موجود در قانون مالیات بر ارزش افزوده گفت: در قانون مالیات بر ارزش افزوده یک سوم از این مالیات سهم شهرداری ها برای توسعه زیرساخت های شهری تکلیف شده است. بنا به پیشنهادهایی که توسط پارک فناوری پردیس مطرح شد، بررسی امکان استفاده از این ظرفیت قانونی در پارک های علم و فناوری مورد بررسی قرار گرفت تا سهم یک سومی مالیات بر ارزش افزوده شرکت های عضو پارک هر پارک فناوری، صرف زیرساخت های همان پارک شود.

وی افزود: شناسایی این فرصت قانونی را در سال 1396 برای تامین زیرساخت های پارک های فناوری بزرگ آغاز کردیم تا 3 درصد از 9 درصد مالیات ارزش افزوده سهم شهرداری ها را به دلیل عدم ارایه خدمات از شهرداری ها دریافت کنیم.

رییس پارک فناوری پردیس اضافه کرد: طی این برنامه، عوارض مالیات ارزش افزوده باید به پارک فناوری مستقل پرداخت شود و در پارک ها نیز هزینه فقط در بخش زیرساخت ها انجام می شود و هزینه ای به دولت و شهرداری ها تحمیل نمی شود. با این کار مدیریت پارک های بزرگ انگیزه پیدا می کنند تا فروش شرکت های عضو خود را بیشتر و مالیات بیشتری نیز سهم پارک ها شود. لذا انگیزه برای تجاری سازی دستاوردهای پژوهشی و فناوری در پارک ها و کشور بالاتر می رود.

صفاری نیا تصریح کرد: این ایده را در آذر ماه 96 مطرح کردیم و طی 4 سال با نمایندگان مجلس، کمیسیون اقتصادی، دولت، شورای نگهبان و غیره نشست های متعدد برگزار و پس از تببین موارد، بند قانونی مدنظر در قالب تبصره 7 بند «ب» ماده 39 قانون مالیات بر ارزش افزوده در سال 1400 به تصویب رسید.

صفاری نیا در پایان گفت: در سال 1402 اولین واریزی بر اساس این قانون انجام شد؛ به صورتی که در سال 1402 مبلغ بودجه کل پارک ها 1 هزار و 340 میلیارد تومان بود و سهم مالیات بر ارزش افزوده پارک ها به 440 میلیارد تومان رسید که این مبلغ برای توسعه زیرساخت های پارک های فناوری هزینه گردید. این عدد قطعا برای سالهای آتی افزایش زیادی خواهد داشت و مهمترین تامین مالی پارک های علم و فناوری کشور محسوب می شود.