گرایش مدیران تلویزیون جناحی است/ برنامه های صداوسیما فاقد محتواست و شکل برنامه ها مثل دهه شصت است

مهسا بهادری: حالا دیگر بحث بر سر نبود محتوای مناسب و برنامه با کیفیت و کاهش مخاطب در تلویزیون نیست، موضوع بر سر آن است که چررا مه مردم با همه رویکردها و تفکرها نمی توانند نماینده ای از خود را در تلویزیون پیدا کنند، چرا نمی توانند نماینده خود را در تلویزیون ببینند و نکته مهم تر آن که چرا در رویدادها و بزنگاه های خاص مثل انتخابات می توانند ردی از تفکر خود را در صداوسیما ببیندد و نکته اساسی اینکه نبود این رویکردها و دیدگاه های چند جانبه آسیب بزرگی به صداوسیما و مخاطبانش زده است به دنبال همین ماجرا به گفت وگو با رضا درستکار کارشناس و منتقد پرداختیم که در ادامه می خوانید.

وضعیت رویکردهای صداوسیما را درحال حاضر چگونه می بینید؟

سازمان صداوسیما دستگاه رسانه ای مهم کشور به شمار می آید و برای اینکه مدیریت این دستگاه به چه کسی واگذار شود یک پروتکل ویژه ای وجود دارد ولی این ماجرا به این معنا نیست که این دستگاه الزاما درمقاطع مختلف به ویژه در دوران اخیر توانسته در خدمت منافع ملی کشور باشد.

چرا در این مدت نتوانسته در خدمت منافع ملی کشور باشد؟

چون یک بخشی از جامعه را انتخاب کرده و می خواهد تریبون آن طیف از جامعه باشد. در واقع مدیرانی که در چندسال اخیر روی کار آمده اند شعار و هدف شان این بود که یک بازگشت به شمایل و شماتیک دهه شصت داشته باشند، بدون آن که به این ماجرا توجه کنند که در دهه شصت ایران درگیر یک جنگ بسیار بزرگی بوده است و شرایط اون دوران با اوضاع کنونی کاملا متفاوت است.

منظور شما از شباهت به شمایل دهه شصت چیست؟

به نظرم ما چیزی به نام محتوا نداریم یعنی برنامه های صداوسیما فاقد محتوا هستند، بلکه برنامه های صداوسیما دارای شکل است و در این مورد هم تلاش کردند که شکل برنامه هایشان مانند دهه شصت باشد و این محدود کردند و کنار گذاشتن یک طیف از جامعه، آن رویکرد ملی صداوسیما را مخدوش کرده است؛ بنابراین دیدیم که برنامه های صداوسیما هر روز بی محتواتر از قبل شد و هر روز مخاطبانش کم تر از روز قبل شد.

این ماجرای کاهش مخاطبان تلویزیون ارتباطی به گسترش شبکه های ماهواره ای هم داشت؟

اگر شبکه های ماهواره ای مخاطب پیدا کردند، بخاطر کیفیت برنامه های تولیدیشان نبود، بلکه بخاطر ضعف صداوسیما بود. وقتی ما برنامه نداریم طبیعی است که چنین اتفاقی رخ دهد، ممکن است گاهی اوقات شکل برنامه مورد قبول باشد اما وضعیت برنامه ها الان به گونه ای است که حتی شکل آن هم مورد قبول نیست. چیزی هم که الان رخ داده است ماحصل همان یکسان سازی است. البته چیزی که من الان احساس می کنم این است که صداوسیما به دنبال ایجاد یک رفورم یا بازگشت است.

چرا می گویید به دنبال ایجاد رفورم است؟

بخاطر شرایطی که حادث شده است این گونه به نظر می رسد ما چندوقت پیش گفت وگویی انجام دادیم با این مضمون که صداوسیما باید فورا رویکرد خود را تغییر دهد، آن ها به دنبال بازگرداندن گلزار غیره بودند اما بازهم حواسشان نبود که فقط آدم ها مهم نیستند. مفهوم این جمله است که صداوسیما باید فضا را به گونه ای بازکند که همه طیف های اجتماعی و فرهنگی و سیاسی ایران بتوانند تصویر یا نمادی از خود را در تلویزیون ببینید. نه اینکه تلویزیون مثلا در دوره انتخابات یکسری پروتکل ها و چهره ها را به تلویزیون بیاورد اما ماجرا که تمام می شود آن ها را کنار می گذارد. برخی می خواهند همه را مانند خود کنند در یک کلمه باید بگویم همه یک شکل نمی شوند، خلاص!

نکته اساسی ماجرا این است که مدیران صداوسیما صلاحدید خودشان را به جای صلاحدید حاکمیت جا می زنند که اصلا این گونه نیست، بلکه اتفاقا این حذف و اضافه کردن چهره های متعدد در صداوسیما بیش از آنکه منطق درستی داشته باشد مبتنی بر بازی سیاسی است تا مشخص کند گرایش مدیران تلویزیون از یک منظر جناحی است به همین دلیل هم این گرایش ها منافع ملی را تامین نمی کنند چون منافع ملی فرارتر از دیدگاه جناحی است.

245245