چرا فرهنگستان «هشتک» را برای «هشتگ» تصویب کرد؟

به گزارش فیچینو گروه واژه گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی با طرح این مسئله نوشته است: علامت هشتگ (که آن را بر روی صفحه کلید تلفن با نام «پوند» یا «مربع» هم می شناسیم) نشانی کهن است که در روم باستان در متن ها برای تمایز اعداد از حروف به کار می رفت. بعدها در دهۀ ۱۹۶۰ میلادی این نشان وارد حوزۀ مخابرات شد و در دهۀ اول قرن ۲۱ به حوزۀ فنّاوری اطلاعات راه یافت و مدت هاست که از آن به عنوان نشانی برای گروه بندی موضوع ها در فضای مجازی استفاده می شود. این نشان هنگامی که در حوزۀ مخابرات به کار می رفت علاوه بر واژۀ hash (هاشور) دارای مترادف های دیگری چون square (مربع) octothorpe (هشت خان) و octothorn (هشت خار) هم بود.

پیشوندوارۀ -octo در این واژه ها معنی «هشت» thorpe معنی تکه زمین یا دهکده و مجازاً معنی «جا» «محفظه» و «خان» و واژۀ thorn معنی «خار» را دارد. hashtag (با معنای واژه به واژۀ «برچسب هاشوری») آمیزه ای از دو واژۀ hash (هاشور) و datatag (برچسب داده ها) است. فرهنگستان زبان و ادب فارسی با درنظر گرفتن این ریشه شناسی ها و با استفاده از جورسازی معناوایی (معنایی-آوایی) یا همان phono-semantic matching واژۀ «هشتک» را که در آن پسوند «ـَک» بیشتر کارکرد نسبت سازی و اسم سازی داشته و از نظر آوایی هم شباهت کامل به هشتگ انگلیسی دارد برای هشتگ تصویب کرد؛ چراکه به عنوان یک اصل شباهت آوایی نوواژه ها به وام واژه ها پذیرش و کاربرد آن ها در جامعه را افزایش می دهد. فرهنگستان از این قاعده در تصویب واژه های دیگری نیز بهره برده است.

دکتر رضا عطاریان و سمانه ملک خانی

گروه واژه گزینی فاوا (رایانه و فناوری اطلاعات و ارتباطات)

 پایان خبر فیچینو