چرا بعضی افراد بیشتر عرق می کنند؟ دلایل علمی

چرا بعضی افراد بیشتر عرق می‌کنند؟ دلایل علمی این پدیده به پیچیدگی‌های فیزیولوژی بدن، از جمله عملکرد غدد عرق، تأثیر سیستم عصبی و نوسانات هورمون‌ها بازمی‌گردد. عواملی نظیر ژنتیک، شرایط پزشکی زمینه‌ای و حتی استرس می‌توانند در میزان تعریق بیش از حد نقش داشته باشند.

تعریق فرآیندی حیاتی و شگفت‌انگیز در بدن انسان است که نقش‌های متعددی فراتر از صرفاً خنک‌سازی ایفا می‌کند. این مکانیزم طبیعی به بدن کمک می‌کند تا در مواجهه با گرما، فعالیت فیزیکی، یا حتی پاسخ‌های عاطفی، تعادل دمایی خود را حفظ کند. درک چگونگی عملکرد این سیستم و عوامل مؤثر بر آن، به ما کمک می‌کند تا تفاوت در میزان تعریق میان افراد مختلف را بهتر بفهمیم و در صورت نیاز، برای مدیریت آن اقدام کنیم.برای خرید ضد تعریق با کیفیت و قیمت مناسب از شل بیوتی همراه ما باشید.

چرا عرق می‌کنیم؟

تعریق، که به نام دیافورز نیز شناخته می‌شود، یک پاسخ فیزیولوژیکی ضروری برای تنظیم دمای مرکزی بدن است. بدن انسان به طور مداوم در حال تولید گرما است؛ این گرما نتیجه فرآیندهای متابولیسم در سلول‌ها، فعالیت عضلانی و حتی هضم غذا است. علاوه بر این، دمای محیط نیز می‌تواند بر دمای بدن تأثیر بگذارد. برای حفظ دمای ثابت و ایده‌آل (حدود ۳۷ درجه سانتی‌گراد) برای عملکرد بهینه اندام‌ها و آنزیم‌ها، بدن نیاز به دفع گرمای اضافی دارد. اصلی‌ترین راهکار بدن برای این دفع گرما، تبخیر عرق از سطح پوست است.

هنگامی که دمای بدن شروع به بالا رفتن می‌کند، گیرنده‌های حرارتی در پوست و مرکز تنظیم دما در مغز (هیپوتالاموس) این تغییر را تشخیص می‌دهند. هیپوتالاموس به عنوان ترموستات بدن عمل کرده و فرمان‌های لازم را از طریق سیستم عصبی سمپاتیک به غدد عرق ارسال می‌کند. این فرمان‌ها باعث تحریک غدد عرق و تولید مایعی عمدتاً متشکل از آب و نمک می‌شوند که روی سطح پوست پخش می‌گردد. هنگامی که این مایع (عرق) از روی پوست تبخیر می‌شود، گرمای لازم برای تبخیر را از خود پوست و خون زیر آن می‌گیرد و در نتیجه باعث خنک شدن سطح پوست و کاهش دمای کلی بدن می‌گردد. این فرآیند تبخیر برای خنک‌سازی بسیار مؤثرتر از صرف تولید عرق است؛ به همین دلیل است که در هوای مرطوب که تبخیر عرق دشوارتر است، احساس گرمای بیشتری می‌کنیم. بنابراین، عرق کردن نه تنها یک واکنش به گرما، بلکه یک مکانیزم پیچیده و حیاتی برای بقا و حفظ هموستاز (تعادل داخلی) بدن است.

انواع غدد عرق

پوست انسان مجهز به میلیون‌ها غدد عرق است که در سراسر بدن توزیع شده‌اند، اما تراکم آن‌ها در نواحی خاصی مانند کف دست‌ها، کف پاها، زیر بغل و پیشانی بیشتر است. این غدد به دو نوع اصلی تقسیم می‌شوند که هر یک ساختار، محل، و عملکرد متفاوتی دارند و انواع متفاوتی از عرق را تولید می‌کنند:

اولین و پرتعدادترین نوع، غدد اکرین هستند. این غدد در تقریباً تمام سطح پوست یافت می‌شوند، اما بیشترین تراکم آن‌ها در کف دست‌ها، کف پاها و پیشانی است. مجرای غدد اکرین مستقیماً به سطح پوست باز می‌شود. عرقی که توسط غدد اکرین تولید می‌شود، عمدتاً از آب (حدود ۹۹٪)، نمک‌ها (به خصوص سدیم کلرید)، و مقادیر کمی از مواد دیگر مانند اوره، اسید لاکتیک و پتاسیم تشکیل شده است. این عرق بی‌بو و شفاف است. نقش اصلی غدد اکرین در تنظیم دمای بدن از طریق تبخیر عرق و خنک‌سازی است. فعالیت این غدد در پاسخ به افزایش دمای بدن (ناشی از گرمای محیط یا فعالیت بدنی) و همچنین استرس عاطفی افزایش می‌یابد.

نوع دوم، غدد آپوکرین هستند. این غدد در نواحی خاصی از بدن که فولیکول‌های مو متراکم هستند، مانند زیر بغل، کشاله ران، اطراف نوک پستان و ناحیه تناسلی، قرار دارند. مجرای غدد آپوکرین به فولیکول‌های مو باز می‌شود، نه مستقیماً به سطح پوست. عرقی که توسط غدد آپوکرین تولید می‌شود، غلیظ‌تر و شیری‌تر از عرق اکرین است و علاوه بر آب و نمک، حاوی پروتئین‌ها، چربی‌ها و استروئیدها نیز می‌باشد. این عرق در ابتدا بی‌بو است، اما هنگامی که با باکتری‌های طبیعی سطح پوست در تماس قرار می‌گیرد، این باکتری‌ها شروع به تجزیه مواد آلی موجود در آن کرده و ترکیباتی تولید می‌کنند که عامل بوی نامطبوع بدن هستند. غدد آپوکرین معمولاً در دوران بلوغ فعال می‌شوند و فعالیت آن‌ها بیشتر در پاسخ به استرس عاطفی، هیجان، ترس و تحریک جنسی است و نقش کمتری در تنظیم دمای بدن دارند. تفاوت در تعداد، توزیع و فعالیت این دو نوع غده می‌تواند یکی از دلایل تفاوت در میزان و نوع تعریق در افراد مختلف باشد.

تفاوت اصلی میان غدد اکرین و آپوکرین در ترکیب عرق تولیدی و محرک‌های فعال‌کننده آن‌هاست؛ اکرین‌ها برای خنک‌سازی و آپوکرین‌ها بیشتر مرتبط با پاسخ‌های عاطفی و بوی بدن هستند.

چه عواملی باعث تعریق زیاد می‌شوند؟

میزان تعریق در افراد مختلف به طور طبیعی متفاوت است و عوامل متعددی، هم طبیعی و هم غیرطبیعی، می‌توانند بر شدت و فراوانی آن تأثیر بگذارند. درک این عوامل به ما کمک می‌کند تا علت تعریق بیش از حد در برخی افراد را شناسایی کنیم.

دلایل طبیعی

برخی از دلایل افزایش تعریق کاملاً طبیعی و بخشی از پاسخ سالم بدن به شرایط محیطی یا داخلی هستند:

دمای بیش از حد

شاید واضح‌ترین دلیل افزایش تعریق، قرار گرفتن در معرض دمای بیش از حد محیط باشد. چه در یک روز گرم تابستانی، چه در یک محیط با تهویه نامناسب، بدن برای جلوگیری از افزایش خطرناک دمای داخلی، با افزایش تولید عرق واکنش نشان می‌دهد. رطوبت بالا در هوا نیز می‌تواند احساس گرما و نیاز به تعریق را تشدید کند، زیرا تبخیر عرق در هوای مرطوب دشوارتر است و مکانیزم خنک‌سازی بدن کمتر کارآمد می‌شود. این پاسخ طبیعی به دمای محیط، نقش حیاتی در پیشگیری از گرمازدگی دارد.

مصرف غذاهای خیلی تند

خوردن غذاهای حاوی ترکیبات تند مانند کپسایسین (موجود در فلفل) می‌تواند باعث فعال شدن گیرنده‌های عصبی در دهان و دستگاه گوارش شود که پیام‌هایی مشابه پیام‌های افزایش دما به مغز ارسال می‌کنند. بدن این پیام‌ها را به عنوان نشانه گرم شدن تلقی کرده و برای خنک‌سازی، سیستم تعریق را فعال می‌کند. به همین دلیل است که پس از خوردن غذاهای تند، ممکن است در ناحیه صورت و سر دچار تعریق شوید. این یک پاسخ طبیعی و موقت است و جای نگرانی ندارد.

استرس و فشار کاذب

پاسخ بدن به استرس و اضطراب می‌تواند شامل فعال‌سازی سیستم عصبی سمپاتیک باشد که مسئول واکنش “جنگ یا گریز” است. این واکنش باعث افزایش ضربان قلب، فشار خون و همچنین تحریک غدد عرق، به خصوص غدد آپوکرین در زیر بغل و غدد اکرین در کف دست‌ها و پاها می‌شود. به همین دلیل است که در شرایط پراسترس مانند سخنرانی عمومی یا امتحان، ممکن است کف دست‌ها خیس عرق شود. این نوع تعریق معمولاً موضعی و مرتبط با وضعیت عاطفی است.

دلایل غیر طبیعی

در مواردی، تعریق زیاد می‌تواند نشانه‌ای از یک وضعیت غیرطبیعی یا مشکل زمینه‌ای باشد:

تغییرات هورمونی

نوسانات در سطح هورمون‌ها می‌تواند به طور قابل توجهی بر تنظیم دمای بدن و فعالیت غدد عرق تأثیر بگذارد. دوران بلوغ، بارداری، چرخه قاعدگی و به ویژه یائسگی در زنان، همگی با تغییرات هورمونی همراه هستند که می‌توانند منجر به گرگرفتگی و تعریق بیش از حد، به خصوص در شب، شوند. این تغییرات هورمونی بر مرکز تنظیم دمای بدن در هیپوتالاموس تأثیر می‌گذارند و باعث سوءتفسیر دمای بدن و فعال‌سازی بی‌مورد مکانیزم‌های خنک‌سازی مانند تعریق می‌شوند. علاوه بر این، برخی اختلالات هورمونی مانند فئوکروموسیتوم (تومور غدد فوق کلیوی) نیز می‌توانند باعث تعریق شدید شوند.

مصرف برخی از داروها

تعدادی از داروها می‌توانند به عنوان عارضه جانبی، باعث افزایش تعریق شوند. این داروها شامل برخی از داروهای ضدافسردگی (به خصوص داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین)، داروهای فشار خون (مانند بتابلاکرها)، داروهای دیابت (که ممکن است باعث هیپوگلیسمی یا افت قند خون شوند که یکی از علائم آن تعریق است)، داروهای درمان خشکی دهان، و برخی مسکن‌ها می‌باشند. این داروها ممکن است بر سیستم عصبی که غدد عرق را کنترل می‌کند، یا بر فرآیندهای متابولیسم بدن تأثیر بگذارند و منجر به افزایش تعریق شوند. اگر مشکوک هستید که داروی مصرفی شما باعث تعریق زیاد شده، مهم است که با پزشک مشورت کنید.

عرق کردن زیاد و پرکاری تیروئید

پرکاری تیروئید (هیپرتیروئیدیسم) وضعیتی است که در آن غده تیروئید بیش از حد هورمون‌های تیروئیدی تولید می‌کند. این هورمون‌ها نقش مهمی در تنظیم متابولیسم بدن دارند و افزایش سطح آن‌ها باعث افزایش سرعت سوخت و ساز بدن، تولید بیشتر گرما و در نتیجه تعریق بیش از حد می‌شود. افراد مبتلا به پرکاری تیروئید اغلب احساس گرمای دائمی دارند و ممکن است حتی در دماهای معمولی نیز دچار تعریق شدید شوند. این یکی از شرایط پزشکی زمینه‌ای است که می‌تواند علت اصلی تعریق زیاد باشد و نیاز به تشخیص و درمان پزشکی دارد.

استعمال دخانیات و مواد مخدر

مصرف نیکوتین موجود در دخانیات و همچنین برخی مواد مخدر می‌تواند باعث تحریک سیستم عصبی سمپاتیک شود. این تحریک منجر به افزایش ضربان قلب، فشار خون و فعال‌سازی غدد عرق می‌گردد. به همین دلیل، افرادی که سیگار می‌کشند یا از برخی مواد مخدر استفاده می‌کنند، ممکن است بیشتر از حد معمول عرق کنند. این یک پاسخ فیزیولوژیکی به مواد شیمیایی موجود در این مواد است و بخشی از اثرات سوء آن‌ها بر بدن محسوب می‌شود.

زمانی که تعریق بیش از حد مشکل ساز می شود

اگرچه تعریق یک فرآیند طبیعی است، اما در برخی موارد میزان آن از حد طبیعی فراتر رفته و به یک مشکل جدی تبدیل می‌شود. این وضعیت می‌تواند نشانه‌ای از یک اختلال پزشکی به نام هیپرهیدروزیس یا سایر شرایط پزشکی زمینه‌ای باشد. تشخیص اینکه چه زمانی تعریق از حالت طبیعی خارج شده و نیاز به بررسی دارد، اهمیت فراوانی دارد.

تعریق مشکل‌ساز معمولاً با میزان و الگوی آن مشخص می‌شود. اگر تعریق به حدی زیاد باشد که فعالیت‌های روزمره، روابط اجتماعی یا کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد، باید جدی گرفته شود. این می‌تواند شامل خیس شدن مداوم لباس‌ها، نیاز به تعویض مکرر لباس، مشکل در دست دادن، یا تعریق بدون دلیل مشخص باشد. در چنین مواردی، تعریق دیگر صرفاً یک پاسخ فیزیولوژیکی به گرما یا فعالیت بدنی نیست، بلکه خود به یک بیماری یا علامت بیماری تبدیل شده است.

هایپرهیدروزیس چیست؟

هایپرهیدروزیس اصطلاح پزشکی برای تعریق بیش از حد است که فراتر از نیازهای فیزیولوژیکی بدن برای تنظیم دمای بدن رخ می‌دهد. این وضعیت می‌تواند به طور قابل توجهی بر زندگی فرد تأثیر بگذارد و باعث ناراحتی، خجالت و مشکلات اجتماعی شود. هایپرهیدروزیس به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود:

هایپرهیدروزیس اولیه (Primary Hyperhidrosis): این شایع‌ترین نوع است و معمولاً بدون هیچ بیماری زمینه‌ای مشخصی رخ می‌دهد. علت دقیق آن به طور کامل مشخص نیست، اما به نظر می‌رسد با فعالیت بیش از حد سیستم عصبی سمپاتیک مرتبط باشد که باعث تحریک بی‌مورد غدد عرق اکرین می‌شود. اغلب در نواحی خاصی از بدن مانند کف دست‌ها، کف پاها، زیر بغل و صورت دیده می‌شود و معمولاً از دوران کودکی یا نوجوانی آغاز شده و ممکن است زمینه ژنتیک داشته باشد.

هایپرهیدروزیس ثانویه (Secondary Hyperhidrosis): این نوع تعریق بیش از حد ناشی از یک شرایط پزشکی زمینه‌ای دیگر یا عارضه جانبی مصرف برخی از داروها است. برخلاف نوع اولیه که معمولاً موضعی است، هایپرهیدروزیس ثانویه می‌تواند در تمام بدن رخ دهد (تعریق عمومی). بیماری‌هایی مانند پرکاری تیروئید، دیابت (به خصوص در زمان افت قند خون)، عفونت‌ها، برخی سرطان‌ها، اختلالات عصبی، و یائسگی می‌توانند از دلایل هایپرهیدروزیس ثانویه باشند. تشخیص نوع هایپرهیدروزیس برای انتخاب روش درمانی مناسب بسیار مهم است.

تعریق شبانه

تعریق شبانه، به ویژه اگر شدید باشد و باعث خیس شدن لباس خواب یا رختخواب شود، می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل زمینه‌ای باشد. در حالی که گاهی اوقات ناشی از دمای بالای اتاق یا پتوهای زیاد است، تعریق شبانه مداوم و شدید می‌تواند علامت هشداردهنده‌ای برای برخی شرایط پزشکی زمینه‌ای باشد. این شرایط می‌تواند شامل عفونت‌ها (مانند سل یا عفونت‌های باکتریایی)، اختلالات هورمونی (مانند یائسگی، پرکاری تیروئید، یا برخی تومورها)، برخی بیماری‌های عصبی، و در موارد نادر، برخی سرطان‌ها باشد. همچنین، عوارض جانبی برخی داروها نیز می‌تواند باعث تعریق شبانه شود. اگر دچار تعریق شبانه شدید و بدون علت مشخصی هستید، پیگیری پزشکی توصیه می‌شود.

تعریق بیش از حد بدون فعالیت بدنی

تعریق بیش از حد در شرایطی که فرد نه در معرض گرمای شدید است و نه فعالیت بدنی قابل توجهی انجام می‌دهد، یکی از علائم اصلی هایپرهیدروزیس، به خصوص نوع اولیه آن، محسوب می‌شود. این تعریق می‌تواند به صورت ناگهانی و بدون محرک واضحی رخ دهد و معمولاً در نواحی خاصی مانند دست‌ها، پاها یا زیر بغل متمرکز است. این وضعیت نشان می‌دهد که سیستم عصبی کنترل‌کننده غدد عرق به طور غیرعادی فعال است. در هایپرهیدروزیس ثانویه نیز ممکن است تعریق عمومی بدون فعالیت رخ دهد، اما در این حالت معمولاً همراه با علائم دیگر بیماری زمینه‌ای است.

رنگ غیر عادی عرق

عرق به طور معمول بی‌رنگ است. با این حال، در موارد نادر، ممکن است رنگ عرق تغییر کند که به آن کروم‌هیدروزیس گفته می‌شود. این وضعیت می‌تواند ناشی از تولید رنگدانه‌ها توسط غدد آپوکرین باشد. دلایل دیگر تغییر رنگ عرق می‌تواند شامل وجود باکتری‌ها یا قارچ‌های خاص روی پوست که با عرق واکنش می‌دهند (پسودوکروم‌هیدروزیس)، مصرف برخی داروها، یا جذب مواد شیمیایی خاص از محیط باشد. اگر متوجه تغییر رنگ غیرعادی در عرق خود شدید، بررسی پزشکی برای تشخیص علت زمینه‌ای آن ضروری است.

تعریق بیش از حد، به ویژه اگر بدون دلیل مشخص، در شب، یا همراه با تغییر رنگ باشد، می‌تواند نشانه‌ای از هایپرهیدروزیس یا یک بیماری زمینه‌ای باشد.

راهنمای جامع برای درمان تعریق زیاد

مدیریت و درمان تعریق زیاد بستگی به علت زمینه‌ای و شدت آن دارد. برای افرادی که دچار هایپرهیدروزیس یا تعریق بیش از حد ناشی از دلایل دیگر هستند، گزینه‌های درمانی متنوعی از راهکارهای ساده خانگی تا مداخلات پزشکی پیشرفته وجود دارد.

راهکارهای خانگی

برخی اقدامات ساده در خانه می‌توانند به کاهش تعریق و مدیریت ناراحتی ناشی از آن کمک کنند:

استفاده از ضد تعریق‌های قوی: محصولات ضد تعریق حاوی ترکیبات آلومینیوم هستند که با مسدود کردن موقت مجاری غدد عرق، تولید عرق را کاهش می‌دهند. استفاده از آن‌ها در شب، زمانی که تعریق کمتر است و مواد فعال می‌توانند به خوبی جذب شوند، معمولاً مؤثرتر است.

حفظ بهداشت فردی: استحمام منظم با صابون آنتی‌باکتریال می‌تواند به کنترل باکتری‌های روی پوست که باعث بوی بد عرق می‌شوند، کمک کند. خشک کردن کامل پوست پس از استحمام نیز مهم است.

انتخاب لباس مناسب: پوشیدن لباس‌هایی از جنس الیاف طبیعی و تنفس‌پذیر مانند پنبه یا کتان، که به خوبی رطوبت را جذب می‌کنند و اجازه تبخیر عرق را می‌دهند، می‌تواند احساس راحتی بیشتری فراهم کند. اجتناب از لباس‌های تنگ و از جنس الیاف مصنوعی که گرما را محبوس می‌کنند، توصیه می‌شود.

توجه به رژیم غذایی: برخی غذاها و نوشیدنی‌ها می‌توانند باعث افزایش تعریق شوند. اجتناب از غذاهای خیلی تند، کافئین (موجود در قهوه، چای، نوشابه‌ها)، و الکل می‌تواند به کاهش تعریق کمک کند.

تعدیل سبک زندگی

ایجاد تغییرات در سبک زندگی می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر میزان تعریق داشته باشد:

مدیریت استرس و اضطراب: از آنجایی که سیستم عصبی سمپاتیک در پاسخ به استرس فعال می‌شود و تعریق را افزایش می‌دهد، یادگیری تکنیک‌های مدیریت استرس مانند مدیتیشن، یوگا، تمرینات تنفس عمیق یا مشاوره می‌تواند به کاهش تعریق ناشی از عوامل عاطفی کمک کند.

حفظ وزن سالم: چاقی می‌تواند باعث افزایش تولید گرما در بدن شود و نیاز به تعریق برای خنک‌سازی را افزایش دهد. کاهش وزن در افراد چاق می‌تواند به مدیریت تعریق کمک کند.

هیدراته ماندن: نوشیدن آب کافی به بدن کمک می‌کند تا دمای داخلی خود را بهتر تنظیم کند و ممکن است نیاز به تعریق شدید را کاهش دهد.

گزینه‌های درمانی بوتاکس داروهای تجویزی یونتوفورزیس و جراحی

برای موارد شدیدتر تعریق بیش از حد، به خصوص هایپرهیدروزیس، مداخلات پزشکی مؤثرتری وجود دارد:

داروهای تجویزی موضعی: پزشک ممکن است ضد تعریق‌های قوی‌تر حاوی کلرید آلومینیوم با غلظت بالاتر را تجویز کند.

داروهای تجویزی خوراکی: داروهای آنتی‌کولینرژیک با مسدود کردن پیام‌های عصبی به غدد عرق، می‌توانند تعریق را کاهش دهند. این داروها ممکن است عوارض جانبی مانند خشکی دهان، تاری دید و یبوست داشته باشند.

تزریق بوتاکس: تزریق سم بوتولینوم (بوتاکس) در نواحی خاصی مانند زیر بغل، کف دست‌ها یا کف پاها، پیام‌های عصبی را که غدد عرق را تحریک می‌کنند، مسدود می‌کند. این روش می‌تواند برای چندین ماه مؤثر باشد و نیاز به تکرار دارد.

یونتوفورزیس: این روش درمانی برای تعریق شدید کف دست‌ها و پاها استفاده می‌شود. در این روش، ناحیه مورد نظر در آب قرار داده می‌شود و جریان الکتریکی ضعیفی از آب عبور داده می‌شود که به مسدود کردن موقت مجاری غدد عرق کمک می‌کند. نیاز به جلسات منظم درمانی دارد.

جراحی (سمپاتکتومی توراسیک آندوسکوپیک): در موارد بسیار شدید هایپرهیدروزیس کف دست که به سایر درمان‌ها پاسخ نمی‌دهد، ممکن است جراحی برای قطع کردن اعصاب سیستم عصبی سمپاتیک که به غدد عرق دست‌ها فرمان می‌دهند، انجام شود. این جراحی ممکن است عوارض جانبی مانند تعریق جبرانی در نواحی دیگر بدن داشته باشد و به عنوان آخرین راهکار در نظر گرفته می‌شود.

انتخاب بهترین روش درمانی باید با مشورت پزشک و بر اساس علت، شدت و محل تعریق بیش از حد صورت گیرد.

مدیریت تعریق زیاد شامل طیفی از راهکارهای خانگی، تعدیل سبک زندگی، و درمان‌های پزشکی مانند ضد تعریق‌ها، بوتاکس، داروها و در موارد شدیدتر، جراحی است.

سوالات متداول

آیا تعریق زیاد همیشه نشانه بیماری است؟

خیر، تعریق زیاد همیشه نشانه بیماری نیست. اغلب ناشی از عواملی طبیعی مانند گرما، فعالیت بدنی، استرس یا مصرف غذاهای خاص است. با این حال، اگر شدید، ناگهانی، یا همراه با علائم دیگر باشد، می‌تواند نشانه‌ای از هایپرهیدروزیس یا یک شرایط پزشکی زمینه‌ای باشد و نیاز به بررسی پزشکی دارد.

هایپرهیدروزیس اولیه و ثانویه چیستند؟

هایپرهیدروزیس اولیه تعریق بیش از حد است که بدون دلیل پزشکی مشخص رخ می‌دهد و معمولاً موضعی (دست، پا، زیر بغل) است و ممکن است ژنتیک باشد. هایپرهیدروزیس ثانویه ناشی از یک بیماری زمینه‌ای (مانند پرکاری تیروئید، دیابت، عفونت‌ها) یا مصرف داروها است و معمولاً عمومی‌تر است.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر تعریق بیش از حد به طور ناگهانی شروع شده، شدید است، زندگی روزمره شما را مختل کرده، در شب رخ می‌دهد، در تمام بدن است، یا همراه با علائم دیگری مانند کاهش وزن، تب، درد قفسه سینه یا تنگی نفس است، باید برای بررسی علت به پزشک مراجعه کنید.

آیا استرس باعث تعریق زیاد می‌شود؟

بله، استرس و اضطراب می‌توانند باعث فعال شدن سیستم عصبی سمپاتیک شوند که فرمان تعریق را به غدد عرق، به خصوص در دست‌ها، پاها و زیر بغل، صادر می‌کند. این یک پاسخ طبیعی بدن به فشار روانی است.

تفاوت دئودورانت و ضد تعریق چیست؟

دئودورانت‌ها بوی بد عرق را که ناشی از تجزیه عرق توسط باکتری‌هاست، با پوشاندن بو یا کشتن باکتری‌ها کاهش می‌دهند و تأثیری بر میزان تعریق ندارند. ضد تعریق‌ها با مسدود کردن مجاری غدد عرق، تولید عرق را کاهش می‌دهند و معمولاً حاوی ترکیبات آلومینیوم هستند.