جرم این سیاهچاله حدود ۴۰۰ میلیون برابر خورشید است!

به گزارش فیچینو این سیاهچاله دقیقاً مانند خرس ها که پس از خوردن یک ماهی بزرگ به خواب می روند وقتی در جذب و بلعیدن اجرام زیاده روی کرد مدتی در کهکشان میزبان خود به خواب می رود.

به نقل از دیجیاتو تیمی بین المللی از منجمان با هدایت دانشمندان دانشگاه «کمبریج» از تلسکوپ فضایی جیمزوب برای شناسایی این سیاهچاله استفاده کرده اند. مطالعات نشان داده است این سیاهچاله فقط ۸۰۰ سال پس از انفجار بزرگ (بیگ بنگ) در کیهان اولیه شکل گرفته است.

جرم این سیاهچاله حدود ۴۰۰ میلیون برابر خورشید است؛ به همین دلیل یکی از پرجرم ترین سیاهچاله هایی که تاکنون تلسکوپ فضایی جیمز وب شناسایی کرده به حساب می آید. این جرم آنقدر عظیم است که تقریباً ۴۰ درصد جرم کل کهکشان میزبانش را تشکیل داده است. در مقام مقایسه بهتر است بدانید بیشتر سیاهچاله های نواحی اطراف کهکشان راه شیری تقریباً ۰.۱ درصد از جرم کل کهکشان میزبان خود را تشکیل می دهند.

باوجود اندازه غول پیکر این سیاهچاله گازی که برای رشد نیاز دارد با سرعت بسیار کمی می بلعد (برافزایش می کند)؛ حدود ۱۰۰ برابر کمتر از حد حداکثری که با محاسبات ریاضیاتی تعیین می شود. به همین سبب دانشمندان آن را سیاهچاله ای غیرفعال در نظر می گیرند.

چنین سیاهچاله عظیمی که متعلق به کیهان اولیه است با این رفتار عجیب مدل های موجود در توضیح چگونگی رشد سیاهچاله ها را به چالش می کشد. البته محققان می گویند محتمل ترین سناریو این است که سیاهچاله ها دوره های کوتاهی از رشد فوق العاده سریع را پشت سر بگذارند سپس مدتی به خواب بروند! محاسبات نشان داده این سیاهچاله های عظیم احتمالاً حدود ۵ تا ۱۰ میلیون سال اجرام اطراف را می بلعند و حدود ۱۰۰ میلیون سال به خواب می روند.

وقتی چنین سیاهچاله هایی چرت می زنند درخشندگی آنها بسیار کمتر است و شناسایی شان دشوار می شود حتی با تلسکوپ های بسیار حساسی مانند جیمز وب. همان طور که می دانید ازآنجایی که حتی نور هم نمی تواند از سیاهچاله ها بگریزد نمی توان این اجرام را مستقیم رصد کرد اما با درخشش یک دیسک برافزایشی چرخشی که نزدیک لبه های سیاهچاله شکل می گیرد می توان این اجرام حیرت انگیز را شناسایی کرد. گاز موجود در دیسک برافزایشی به شدت داغ می شود و شروع به درخشش و تابش انرژی در محدوده فرابنفش می کند.

«Ignas Juodžbalis» نویسنده اصلی این پژوهش از مؤسسه کیهان شناسی «کاولی» کمبریج می گوید: «این سیاهچاله اکنون خوابیده است اما اندازه عظیم آن سبب می شود بتوان آن را تشخیص داد. وضعیت خاموش آن به ما امکان می دهد درباره جرم کهکشان میزبان نیز اطلاعاتی کسب کنیم.»

پروفسور «روبرتو مایولینو» از مؤسسه کاولی کمبریج و یکی از نویسندگان این پژوهش می گوید: «ممکن است سیاهچاله ها در بدو تولد عظیم باشند؛ عظیم متولد شوند. این قضیه ممکن است دلیل اینکه جیمز وب سیاهچاله های عظیم را در کیهان اولیه رصد کرده است توضیح بدهد. این سیاهچاله ها احتمالاً دوره های طولانی از پرخوری را پشت سر می گذارند و به دنبال آن مدتی طولانی به خواب می رود.»

محققان کمبریج با همکاری گروهی از دانشمندان در ایتالیا شبیه سازی های کامپیوتری متعددی انجام دادند تا دریابند این سیاهچاله که اکنون چرت می زند چطور توانسته در کیهان اولیه به چنین جرم عظیمی دست یابد. آنها دریافتند سیاهچاله هایی با این ابعاد احتمالاً حدود ۵ تا ۱۰ میلیون سال اجرام اطراف را می بلعند و حدود ۱۰۰ میلیون سال به خواب می روند.

ازآنجایی که دوره های خواب بسیار طولانی تر از دوره بلعیدن است ستاره شناسان حدس می زنند بیشتر سیاهچاله های کشف شده احتمالاً در این فاز باشند. تحقیقات برای کسب اطلاعات بیشتر و پیش بینی فاز هر سیاهچاله در کیهان ادامه دارد.

۵۸۵۸