امید برای یافتن حیات در زیر مریخ زنده شد 

نتیجه جدید دانشمندان؛

دانشمندان موفق شدند حیات میکروبی را در عمق چهار متری زیر سطح «آتاکاما»، خشن ترین صحرای زمین در شمال شیلی، کشف کنند.

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری فیچینو به نقل از اینترستینگ اینجینیرینگ، در آتاکاما که به عنوان خشک ترین بیابان سوزان جهان شناخته می شود، خورشید بی امان می تابد و وجود حیات غیرقابل تصور به نظر می رسد.

محققان یک گروه انعطاف پذیر از باکتری ها را در «دره یونگی» «Yungay Valley» بسیار خشک یافتند. این کلونی میکروبی کاملا از جهان سطحی جدا شده است. از نظر دانش پژوهان، این عمیق ترین بررسی میکروبی و کشف حیات میکروبی در خاک های آتاکاما تا به امروز است.

اشکال پیچیده تر حیات، برای زنده ماندن در شرایط بسیار خشک صحرای آتاکاما تلاش می کنند. با وجود محیط خشن، زندگی میکروبی، در خاک شور و غنی از سولفات صحرا رشد می کند. این شرایط، محیط منحصر به فردی را برای زندگی برخی از انواع میکروارگانیسم ها فراهم آورده است.

میکروب ها قبلا در این منطقه بیابانی تا عمق 2.6 فوت (80 سانتیمتر) ثبت شده بودند. محققان می گویند تصور می شود 80 سانتیمتر اولیه خاک، پناهگاه احتمالی در برابر نور شدید UV خورشید باشد، جایی که ممکن است مقداری آب پیدا شود.

با این حال، دانشمندان این مسیله را مطرح کرده اند که آیا میکروب ها می توانند در لایه های عمیق تر خاک زنده بمانند یا خیر. برای بررسی این سوال، «دیرک واگنر» «Dirk Wagner» و همکارانش نمونه های خاک عمیق زیرسطحی را از بخش دره یونگی صحرا جمع آوری کردند. آنها برای کشف این زیست کره پنهان، از یک شیوه استخراج جدید استفاده کردند تا مطمین شوند DNA به دست آمده از موجودات زنده است.

دانش پژوهان کشف کردند که حیات میکروبی از عمق 6.6 فوت (201 سانتیمتر) تا دستکم عمق 13 فوت (396 سانتیمتر) زیر سطح بیابان گسترش می یابد.

انواع میکروب های کشف شده 

میکروب های شاخه سفت پوستان (فیرمیکوت ها) در 80 سانتی متر بالایی رسوبات دریاچه خشک (پلایا) شایع بودند. پایین تر 200 سانتیمتر، جمعیت میکروبی مشخصی مشاهده شد که تحت سلطه اکتینوباکتری ها بود.

این گروه، باکتری هایی را از شاخه سفت پوستان یافتند که در برابر نمک زیاد مقاوم هستند و در محیط با اکسیژن کمتر رشد می کنند. اکتینوباکتری ها در شرایط سخت مختلفی از جمله قطب شمال و سایر زیستگاه های شور زندگی می کنند.

چگونگی زنده ماندن میکروب ها در این اعماق زنده

در طول تجزیه و تحلیل ژنتیکی جوامع میکروبی، برخی از باکتری ها شباهت های ژنتیکی را به دو گونه خاص نشان دادند: «ژیودرماتوفیلوس پولوریس» «Geodermatophilus pulveris» و «مود استوباکتر کاسرسی» «Modestobacter caceresi» که هر دو نوع باکتری به شاخه اکتیونوباکتر تعلق دارند.

دانش پژوهان می گویند این جامعه از باکتری ها [اکتینوباکتری ها]ممکن است 19 هزار سال پیش، قبل از دفن شدن توسط رسوبات پلایا، در این خاک ساکن شدند و این فرضیه را مطرح کرده اند که این جامعه می تواند برای یک مسافت نامحدود به سمت پایین حرکت کرده باشد که نشان دهنده یک زیست کره عمیق قبلا ناشناخته در زیر اَبَرخشک ترین بیابان جهان است.

محققان در پاسخ به این سوال که چگونه این کلونی میکروبی می تواند در چنین اعماق زیادی رشد کند، می گویند این کار را با به دست آوردن آب از سنگ گچ معدنی انجام داده اند.

پیامد های این کشف بسیار فراتر از زمین است. صحرای آتاکاما با زمین های بایر و بی جان خود شبیه یک منظره از مریخ است. یک احتمال وسوسه انگیز در زیر خاک مریخ وجود دارد: رسوبات گچ، مشابه آنچه در آتاکاما کشف شد، که می تواند آب را برای حیات میکروبی فراهم کند.

نتایج این مطالعه در مجله PNAS Nexus منتشر شده است.